سوخو۳۰ جت جنگنده چند منظوره

سوخو-۳۰

جنگنده چندمنظوره ساخت کشور روسیه

سوخو-۳۰ (به روسی: Сухой Су-30) نام‌گذاری ناتو: فلانکر-سی - یک جنگنده برتر هوایی و یک جنگنده چندمنظوره اَبَرچابکدوموتوره و دوسرنشینه است که شرکت هوانوردی سوخو در روسیه طراحی کرده‌است. این جنگنده برای عملیات در تمام شرایط آب و هوایی طراحی شده و بسیار مناسب مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به سطح است.

سوخو - ۳۰
نوع هواپیما	جنگنده چندمنظوره
کشور سازنده	روسیه
شرکت سازنده	سوخو
نخستین پرواز	۳۱ دسامبر ۱۹۸۹
تاریخ بکارگیری	۱۹۹۶
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی هند نیروی هوایی روسیه نیروی هوایی الجزایر نیروی هوایی چین نیروی هوایی ونزوئلا
آغاز ساخت	۱۹۹۶تا کنون
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۶۳۰ فروند
بهای هر فروند	۳۷/۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۲
توسعه یافتهٔ	سوخو-۲۷
مدل‌های دیگر	MKK-MKI-MK-MKM-MK2-M2-SM

سوخو-۳۰ گروه شوالیه‌های روسی

سوخو-۳۰ ام‌کی

سوخو-۳۰ روسیه در لاذقیه برای کمک به ارتش بشار اسد

جنگنده بمب‌افکن Su-30 با نام ناتو فلانکر سی (Flanker-C) یکی از محصولات شرکت سوخو روسیه است که در حقیقت نمونه پیشرفته‌تر جنگنده Su-27 می‌باشد. سوخو-۳۰ علاوه بر برتری هوایی، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل فهرست گسترده‌ای از تسلیحات گوناگون را داراست. این هواپیما ویژگی «خلبان اتوماتیک» در تمام مراحل پرواز از جمله پرواز کم ارتفاع یا پرواز کروز را دارد. برد عملیاتی این جنگنده ۱۵۰۰ کیلومتر است که با مخزن اضافی سوخت، به ۳۰۰۰ کیلومتر هم می‌رسد که با به‌کارگیری روش سوخت‌گیری هوایی می‌توان آن را تا ۵۲۰۰ کیلومتر (۳۲۰۰ مایل) نیز افزایش داد.

سوخو-۳۰ بر مبنای بدنه پروازی و طرح کلی جنگنده سوخو-۲۷توسعه پیدا کرده‌است و در دو ورژن متفاوت در دو شرکت رقیب KnAAZ و ایرکوت تولید می‌شود.

مدل‌های ام‌کاکا و ام‌کا۲ در کارخانه‌های KnAAZ ساخته می‌شوند و برای فروش به چین و سپس اندونزی، ونزوئلا و ویتنام طراحی شدند. این شرکت در مراحل اولیه توسعه سوخو-۳۵ مشارکت داشت و در واقع این مدل‌ها نمونه‌های دوسرنشینه سوخو-۳۵های دهه ۱۹۹۰ هستند. چینی‌ها یک رادار قدیمیتر و سبک‌تر را برای جنگنده‌های خود انتخاب کردند و با حذف کاناردها ظرفیت بارگیری هواپیما بیشتر شده‌است. این ورژن‌ها جنگنده‌هایی با قابلیت دوگانه برتری هوایی و حمله به زمین هستند و درمجموع خصوصیاتی مشابه با اف-۱۵ئی استرایک ایگل آمریکا دارند.

ایرکوت به‌طور سنتی همکار نیروی دفاع هوایی شوروی (که مستقل از نیروی هوایی است) بود و در مراحل اولیه توسعه جنگنده‌های خانواده فلانکر مسئولیت ساخت سوخو-۲۵یوبی مدل دوسرنشینه تمرینی این جنگنده به آن واگذار شد. وقتی هندی‌ها به خرید سوخو-۳۰ علاقه‌مند شدند این شرکت جنگنده چندمنظوره سوخو-۳۰ام‌کاآی را عرضه کرد که مدلی از سوخو-۲۷یوبی با اویونیکاصلاح‌شده بود. در این مدل‌ها علاوه بر قابلیت‌های حمله به زمین امکانات مناسب برای مأموریت‌های برتری هوایی مثل افزودن کانارد به بدنه، تراست وکتورینگ و رادار آرایه فازی دوربرد افزوده شده‌است. مالزی، الجزایر و ونزوئلا مدل‌هایی از این ورژن را خریداری کرده‌اند و نیروی هوایی روسیه هم مدل اس‌ام از این ورژن را به کار می‌گیرند. هندوستان بزرگترین ناوگان سوخو-۳۰ را در اختیار دارد.

 

طراحی سوخو-۳۰

پس از موفقیت و کامیابی سوخو-۲۷ در آزمایش‌های اولیه، نیروی هوایی روسیه برای برطرف کردن ایرادهای سوخو-۲۷ شروع به ارتقای ویژگی‌های آن کرد. این ویژگی‌ها شامل افزایش برد هواپیما برای دستیابی به دورترین مرزهای کشور روسیه بود. همچنین تک‌سرنشین بودن هواپیما برای سفرهای طولانی مناسب نبود و نیاز به خلبان کمکی پیدا شد. در نتیجه سوخو-۳۰براساس سوخو-۲۷ یوبی طراحی و ساخته شد.

این پرنده دارای دو موتور و دو سرنشین و ترمز هوایی است که با ترکیبی از ویژگی‌های آیرودینامیکی و پیشرانش کنترل، قدرت مانور بسیار بالایی را از آن خودش کرده. این هواپیما با ذخیره ۵۲۷۰ کیلوگرم سوخت می‌تواند نزدیک به ۴٬۵ ساعت در مسافتی حدود ۳۰۰۰ کیلومتر پرواز کند. البته در حالت پرواز کروز برد به ۵۲۰۰ کیلومتر و مداومت پروازی حدود ۱۰ ساعت افزایش پیدا می‌کند.

 

مشخصات فنی سوخو-۳۰

پس از موفقیت و کامیابی سوخو-۲۷ در آزمایش‌های اولیه، نیروی هوایی روسیه برای برطرف کردن ایرادهای سوخو-۲۷ شروع به ارتقای ویژگی‌های آن کرد. این ویژگی‌ها شامل افزایش برد هواپیما برای دستیابی به دورترین مرزهای کشور روسیه بود. همچنین تک‌سرنشین بودن هواپیما برای سفرهای طولانی مناسب نبود و نیاز به خلبان کمکی پیدا شد. در نتیجه سوخو-۳۰براساس سوخو-۲۷ یوبی طراحی و ساخته شد.^[۸]

این پرنده دارای دو موتور و دو سرنشین و ترمز هوایی است که با ترکیبی از ویژگی‌های آیرودینامیکی و پیشرانش کنترل، قدرت مانور بسیار بالایی را از آن خودش کرده. این هواپیما با ذخیره ۵۲۷۰ کیلوگرم سوخت می‌تواند نزدیک به ۴٬۵ ساعت در مسافتی حدود ۳۰۰۰ کیلومتر پرواز کند. البته در حالت پرواز کروز برد به ۵۲۰۰ کیلومتر و مداومت پروازی حدود ۱۰ ساعت افزایش پیدا می‌کند.

 

مشخصات فنی سوخو-۳۰

مشخصه	مقدار
سرنشین	۲
طول	۲۱٫۹۳۵ متر
پهنای بال	۱۴٫۷ متر
ارتفاع	۶٫۳۶ متر
مساحت بال	۶۲ مترمربع
وزن هواپیمای خالی	۱۷۷۰۰ کیلوگرم
وزن هواپیمای حاوی محموله	۲۴۹۰۰ کیلوگرم
بیشترین وزن برای برخاستن	۳۴۵۰۰ کیلوگرم
پیشرانش	۲ موتور توربوفن بای پس پایین
مقدار سوخت	۹۴۰۰ کیلوگرم
حداکثر سرعت	۲ ماخ
برد	۳۰۰۰ کیلومتر
سقف ارتفاع پروازی	۱۷۳۰۰ متر
شتاب افزایش ارتفاع (نرخ صعود)	۲۳۰ متر در ثانیه

 

مدل‌های سوخو-۳۰

مدل MKI - نیروی هوایی هند

مدل MKM

مدل MKK

مدل SM

مدل MKV ونزوئلا که برپایهٔ MK2 ساخته شده‌است

مدل‌های اولیه

Su-30

مدل ارتقا یافته سوخو-۲۷یوبی است که در دهه ۹۰ میلادی برای روسیه ساخته شده بود. امروزه روسیه تنها پنج فروند از این مدل در اختیار دارد که همگی قدیمی هستند.

Su-30K

نسخه صادراتی سوخو-۳۰ در دهه ۹۰ میلادی بود.

Su-30KI

یک بروزرسانی بر روی مدل K بود که پیش از سال ۱۹۹۵ به سفارش اندونزی انجام شده بود. سفارش اندونزی برای دریافت ۲۴ فروند مدل KI بخاطر بحران مالی ۱۹۹۷ آسیا لغو شد.^[۹]

Su-30KN

یک بروزرسانی از مدل سوخو-۲۷یوبی بود که پروژه درنهایت برچیده (لغو) شد ولی بعدها با کد M معرفی گشت. چند بروزرسانی بر روی این مدل برای کشور بلاروس انجام شده‌است.^[۱۰]

Su-30MK

نسخه صادراتی سوخو-۳۰-ام که در دهه ۹۰ به هندوستان فروخته شد.

سوخو-۳۰ MKI و زیرگروه‌هایش

Su-30MKI

مدل «ام‌کی‌آی» در سال ۲۰۰۲ رسماً معرفی شد. MKI سرواژهٔ (بهروسی: Modernizirovannyi Kommercheskiy Indiski) به معنای «نوین‌شدهٔ صادراتی هندوستان» است که با مشارکتهیندوستان آیروناتیکس و نیروی هوایی هند ساخته شده‌است. MKI نخستین جنگنده از خانوادهٔ سوخو-۳۰ است که با فناوریجهت‌دهی رانش و پیش‌بال ساخته شده‌است. سامانهٔ الکترونیک هوانوردی این مدل به‌صورت چندملیتی با مشارکت روسیه،فرانسه، اسرائیل و هندوستان ساخته شده‌است^[۱۱]

Su-30MKA

یکی از مدل‌های خانواده MKI است که اَویونیک آن به‌دست هندوستان و اسرائیل ساخته شده‌است. این مدل یک محصول صادراتی مخصوص الجزایر است^[۱۲]

Su-30MKM

ام‌کی‌ام یک نسخه از مدل روسی-هندی MKI است که برای نخستین بار در سال ۲۰۰۷ میلادی معرفی شده‌است؛ ولی در بخشهای بسیاری در زمینهٔ اویونیک، با مدل MKI تفاوت دارد.^[۱۳]که برای نیروی هوایی مالزی به‌شدت شخصی‌سازی شده‌است. این محصول دارای پیش‌بال و جهت‌دهی رانش (TVC) است والکترونیک هوانوردی آن چندملیتی می‌باشد. مدل MKM دارای فناوری سامانه هاد(HUD)، جستجو و ردیابی فروسرخ(NAVFLIR) و سامانهٔ هدفگیری لیزری(LDP) است که توسط فرانسه ساخته شده‌اند. این مدل دارای سنسور هشدار نزدیک شدن موشک دشمن(MAWS) و سنسور هشدار قفل شدن لیزر دشمن بر روی هواپیما(LWS) است که توسط آفریقای جنوبی ساخته شده‌اند. همچنین دارای رادار پسیو «بارس» با کد N011M، سامانه‌های جنگ الکترونیک(EW)، و سامانهٔ موقعیت‌یابی اُپتیکال(OLS) و کابین شیشه‌ای خلبان است.^[۱۴]مدل نیروی هوایی مالزی (MKM) دارای ویژگی‌های بهبودیافته‌ای از مدل MKK نیز هست.^[۱۵]

Su-30SM

مدل SM یک مدل ویژه و ترکیبی از مدل‌های MKM و MKI با فناوری جهت‌دهی رانش است که برای نیروی هوایی روسیه ساخته شده.^{[۱۶][۱۷][۱۸]} وزارت دفاع روسیه از توانمندی‌های بالای مدل MKI شگفت‌زده شد و دستور داد تا ۳۰ فروند بر پایهٔ این مدل بسازند و برای روسیه شخصی‌سازی کنند که این نسخه با پسوند SM شناخته می‌شود.

SM سرواژهٔ (به انگلیسی: Serial Modernized) به معنای «چندبار نوین‌شده» است و در ناتو با نام فلانکر H شناخته می‌شود و یک هواپیما از نسل ۴+ به حساب می‌آیدبه‌روزرسانی‌های مدل SM مربوط به رادار، ارتباط رادیویی (بیسیم)، سامانهٔ شناسایی دوست یا دشمن، جنگ‌افزارها، صندلی پرنده، و دیگر سامانه‌های الکترونیکی است.^[۲۶][۲۷] این هواپیما با یک عدد رادار آرایهٔ فازی Bars با کد N011M مجهز شده که توانایی شناسایی از فاصلهٔ بیشینهٔ ۴۰۰ کیلومتر را دارد. برد جستجوی اهداف در این رادار ۲۰۰ کیلومتر است. این هواپیما در دماغه دارای شبکه‌های افقی و دارای ویژگی ابرچابکی است. همچنین دارای سامانهٔ هاد پهن (با زاویهٔ عریض) است و فناوری آن به‌گونه‌ای است که برای برتری هوایی نیز به‌کار می‌رود. توانایی حمل گستره‌ای از جنگ‌افزارها ازجمله بمب‌های هدایت نشدنی و هدایت‌شوندهٔ لیزری تا وزن ۸۰۰۰ کیلوگرم را دارد و همچنین به یک قبضه توپ خودکار ۳۰ میلیمتری GSh-30-1 مجهز است. این مدل توانایی سوخت‌گیری هوایی(IFR) را نیز دارد.^{[۲۸][۲۷][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳]} همچنین دو عدد ابزار جَمینگ از نوع SAP-518 نیز می‌تواند بر روی دو بال نصب شود. این پاد برای محافظت از هواپیما دربرابر موشکهای هوا به هوا و سطح به هواکارایی دارد و روش کار آن به این گونه است که اهداف جعلی را بر روی رادار دشمن نمایش می‌دهد، موشک‌های دشمن را با روش جَنگالمنحرف می‌کند و کارکرد رادارهای زمینی و دریایی دشمن را مختل می‌سازد.^[۳۴] در اوت ۲۰۱۹ نیروی هوایی روسیه اعلام کرد که از این پس سوخو-۳۰ نسخه SM را تنها با موتور ۱۱۷S دریافت خواهد کرد. موتور ۱۱۷S تنها موتوری است که در سوخو-۳۵ به‌کار می‌رود و دوام و اعتمادپذیری بالاتری دارد. این بروزرسانی بهمراه رادار آرایهٔ فازی و مهمات جدید خواهد بود و در سال ۲۰۲۱ به نیروی هوایی روسیه تحویل داده خواهد شد. این مدل SM1 نام خواهد داشت.

Su-30SME

SME مدل صادراتی SM است که در نمایشگاه سنگاپور در سال ۲۰۱۶ به نمایش گذاشته شد. حرف E بیان‌گر واژهٔ انگلیسی "Export" به معنای «صادرات» است.

Su-30SM1/SMD

یک به‌روزرسانی از مدل SM نیروی هوایی روسیه است که با رادار بادوام و باکیفیت سوخو-۳۵اس (ایربیس N035) و موتور نیرومند سوخو-۳۵-اس (AL-41F1S) مجهز شد. اینکار به این منظور انجام شد تا با ترکیب سوخو-۳۰ و سوخو-۳۵ هزینه‌های عملیات و تأمین قطعات کاهش پیدا کنند. زیرا موتور AL-41F1S دوام و کیفیت بهتری دارد و از سال ۲۰۲۰ به بعد، در هردو هواپیمای سوخو-۳۰ و سوخو-۳۵ به‌طور مشترک به‌کار خواهد رفت.این مدل از جنگ‌افزارهای جدید و متفاوتی نیز بهره می‌برد. ازجمله بمب هدایت لیزری KAB-250 و موشک کروز پنهان‌کار Kh-59MK2. روسیه برنامه‌ریزی کرده تا همهٔ هواپیماهای SM خود را به SM1 به‌روزرسانی کند. نخستین تحویل آن به نیروی هوایی روسیه برای اواخر سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی شده‌است.گرچه تحویل بخش بزرگی از این ناوگان به نیروی هوایی روسیه، در سال ۲۰۲۱ انجام خواهد شد.

سوخو-30 MKK و زیرگروه‌هایش

Su-30MKK

ام‌کی‌کی نسخهٔ صادراتی مخصوص چین است که در سال ۲۰۰۰ معرفی شده‌است. MKK سرواژهٔ عبارت (به روسی:Modernizirovanniy Kommercheskiy Kitayskiy) به معنای «نوین‌شدهٔ صادراتی چین» است. ناتو این مدل را فلانکر Gنام‌گذاری کرده‌است. در مدل ام‌کی‌کی یک باک سوخت در محدودهٔ سکان اضافه شده‌است که دارای گنجایش ۲۸۰ لیتر سوخت است؛ بنابراین برخلاف مدل‌های دیگر سوخو-۳۰ که چهار باک دارند، مدل ام‌کی‌کی دارای پنج باک است. این پنج باک در بخش جلو، میانه، پشت، بال‌ها و سکان هواپیما جای دارند که گنجایش آنها در مجموع ۱۰٬۱۸۵ لیتر است. مدل ام‌کی‌کی به‌هنگام سوخت‌گیری هوایی به ازای هر یک دقیقه، ۲۳۰۰ لیتر سوخت می‌زند. ارتفاع سوخت‌گیری بین ۲ تا ۶ کیلومتر از سطح زمین و سرعت مجاز بین ۴۵۰ تا ۵۵۰ کیلومتر در ساعت است. ام‌کی‌کی توانایی سوخت‌گیری در شب را نیز دارد. این مدل از موتور AL-31F بهره می‌برد که میانگین زمان بین خرابی نامطلوبی نسبت به موتورهای غربی دارد. هم نیروی هوایی چین و هم نیروی هوایی هند از این مشکلات گلایه دارند. ساخت اویونیک مدل ام‌کی‌کی با مشارکت ۱۲ شرکت اوکراینی انجام شده‌است.

Su-30MK2

مدل MK2 یک نسخهٔ جدید و نوین‌شده بر پایهٔ MKK است که برای نیروی هوایی چین، اندونزی و اوگاندا ساخته شده‌است که باالکترونیک هوانوردی پیشرفته و جنگ‌افزارهای نوین مجهز شده‌است.

Su-30MK2V

نسخه‌ای از MK2 است که با اندکی تفاوت نسبت به مدل اصلی، مخصوص ویتنام ساخته شده‌است.

Su-30MKV

نسخهٔ صادراتی از MK2 است که به‌طور اختصاصی برای ونزوئلاساخته شده‌است.

Su-30M2

یک نسخه ساخت شرکت KnAAZ است که بر مبنای MK2 ساخته شده‌است. نیروی هوایی روسیه برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ سفارش این محصول را به KnAAZ داده‌است. آزمایش‌های اصلی درون‌شرکتی در سال ۲۰۱۰ به پایان رسیدند.در مجموع تنها ۲۰ فروند سفارش داده شده‌است.^[۴۹][۵۰] این هواپیماها برای تمرین علیه هواپیماهای سوخو-۲۷ به‌کار می‌روند و نیروی هوایی روسیه با آنها تمرین می‌کند.

Su-30MK3

یک نسخهٔ پیشنهادی با رادار Phazotron Zhuk-MSF است. این رادار ۳۰۵ کیلوگرمی، ۱۸۰ کیلومتر برد دارد.

 

کشورهای استفاده‌کننده

Su-30SM روسیه. این مدل دارای پیش‌بال است.

 الجزایر

• نیروی هوایی الجزایر تا پایان سال ۲۰۱۹، شمار ۵۸ فروند سوخو-۳۰ مدل MKA در اختیار دارد؛ و ۱۶ فروند در سال ۲۰۱۰ نیز به جای ۳۵ فروند MiG-29SMT/UBT سفارش دادند. الجزایر میگ‌ها را به روسیه پس فرستاد و از کیفیت آنها ناراضی بود.

 آنگولا

• نیروی هوایی آنگولا ۱۲ فروند سوخو-30-K در ناوگان خود دارد.

 چین

• نیروی هوایی چین ۷۳ فروند مدل سوخو K-30 برای نیروی هوایی و ۲۴ فروند مدل MK2 برای نیروی دریایی.

 هند

• نیروی هوایی هند تا سال ۲۰۱۹، شمار ۲۴۹ فروند سوخو-۳۰ MKI در ناوگان دارد که مدل مخصوص نیروی هوایی هند است. و ۲۷۲ فروند دیگر نیز سفارش داده‌است. و ۱۲ فروند بیشتر را در برنامهٔ آیندهٔ خود دارد.نمونه‌های اولیه در روسیه ساخته شده و نمونه‌های جدیدتر در هندوستان تولید می‌شوند.

 اندونزی

نیروی هوایی اندونزی ۱۱ فروند MK و MK2[۵۸]

Su-30MKI - نیروی هوایی هند

نیروی هوایی روسیه در پرواز «گذر پایین» (لو پَس) به ارتفاع دو متر از سطح زمین.[۵۹]

 مالزی

نیروی هوایی مالزی ۱۸ فروند MKM دارد.[۶۰]

 اوگاندا

نیروی هوایی اوگاندا ۶ فروند MK2

 ونزوئلا

نیروی هوایی ونزوئلا ۲۲ فروند از مدل MKV دارد.[۶۱]

 روسیه

نیروی هوایی روسیه ۲۰ فروند از مدل M2[۶۲] و ۹۲ فروند از مدل SM در اختیار دارد[۶۳]نیروی دریایی روسیه ۲۲ فروند مدل SM در اختیار دارد و ۲۴ فروند نیز سفارش داده‌است.[۶۴] همچنین ۵۰ فروند دیگر نیز در برنامه دارد.[۶۵]

 قزاقستان

نیروی هوایی قزاقستان ۱۲ فروند از مدل SM در ناوگان دارد و ۲۴ فروند دیگر نیز سفارش داده‌است.[۶۶]

 ویتنام

نیروی هوای ویتنام تا سال ۲۰۱۹، ۳۲ فروند MK2 در ناوگان دارد.[۶۷]

 ارمنستان

ارمنستان ۴ فروند مدل اس‌ام سفارش داده‌است.[۶۸]

 بلاروس

بلاروس ۴ فروند سوخو-۳۰-اس‌ام دارد و ۱۲ فروند نیز سفارش داده‌است.[۶۹]

 میانمار

میانمار ۶ فروند سفارش داده‌است.[۷۰]کاربران احتمالی

 ایران

به گرارش رویترز، در سال ۲۰۱۶ سردار حسین دهقان وزیر دفاع ایران با حضور در مسکو اعلام کرد که قصد خرید تعداد زیادی سوخو-۳۰ مدل SM را در برنامه دارد.[۷۱] جنگندهٔ سوخو-۳۰ از آن رو برای ایران اهمیت دارد که می‌تواند به‌تنهایی همهٔ نیازها ازجمله رهگیری و تاکتیکی، گشت‌زنی، درگیری هوایی و پشتیبانی هوایی نزدیک را برای نیروی هوایی ایران فراهم کند. همچنین درصورتی که تنها از یک جنگندهٔ چندمنظوره واحد استفاده شود، هزینه‌های تعمیرات آن کمتر، تعمیرات برای مهندسان ساده‌تر و تأمین قطعات نیز آسان‌تر خواهد بود. روسیه از فروش هواپیما به ایران منع شده‌است و آمریکا این کشور را تهدید به تحریم‌های اقتصادی کرده‌است.[۷۲]

حوادثدر نیروی هوایی هندوستان در مجموع هفت فروند سوخو-۳۰-MKI سقوط کردند که از مجموع ۱۴ خلبان، تنها یک خلبان جان باخته‌است.[۷۳]
در سال ۱۹۹۹ یک فروند سوخو-۳۰-MK در نمایشگاه هوایی پاریس سقوط کرد که هردو خلبان توانستند اجکت کنند و بدون آسیب دیدگی به زمین برسند. از این رویداد فیلمبرداری نیز شده‌است.[۷۴]در سال ۲۰۱۵ یک سوخو-۳۰-MK2 نیروی هوایی ونزوئلا حین تعقیب بک هواپیمای قاچاق مواد مخدر بود، در جنوب ونزوئلا سقوط کرد که در این حادثه هردو خلبان جان باختند.در سال ۲۰۱۸ یک فروند سوخو-۳۰-SM در شهر جبله در سوریهسقوط کرد که هردو خلبان جان باختند.

مشخصات

منبع اطلاعات KnAAPO,[۷۵] Sukhoi,[۷۶] Gordon and Davison,[۷۷]deagel.com,[۷۸] airforce-technology.com[۷۹]

مشخصات عمومی

خدمه: ۲طول: ۲۱٫۹۳۵ متر (73 ft)پهنای بال: ۱۴٫۷ متر (۴۸ ft 3 in)ارتفاع: ۶٫۳۶ متر (۲۰ ft 10 in)بال: مساحت ۶۲ متر مربع (۶۶۷ متر مربع)وزن خالی: ۱۷٬۷۰۰ کیلوگرم (۳۹٬۰۲۱ lb)وزن بارگیری: ۲۴٬۹۰۰ کیلوگرم (۵۴٬۹۰۰ lb)بیشینه وزن برخاست: ۳۴٬۵۰۰ کیلوگرم (۷۶٬۰۶۰ lb)پیشرانه: ۲× توربوفن Saturn AL-31-FLنیرو ی خشک: ۷۴٫۵ کیلونیوتن (۱۶٬۷۵۰ lbf) هرکدامنیرو با پس سوز ۱۲۲٫۵۸ kN (۲۷٬۵۶۰ lbf) هرکدامظرفیت سوخت: ۹٬۴۰۰ کیلوگرم(20,724 lb) باک داخلی[۸۰]

عملکرد

سرعت بیشینه: ماخ ۲٫۰ (۲٬۱۲۰ کیلومتر درساعت ۱٬۳۲۰ مایل) در ارتفاعبرد: ۳٬۰۰۰ کیلومتر (۱٬۸۶۰ mi; ۱٬۶۲۰ nmi) در ارتفاعسقف پروازی: ۱۷٬۳۰۰ متر (۵۶٬۸۰۰ ft)نرخ اوج‌گیری: ۲۳۰ متر بر ثانیه m/s (۴۵٬۲۷۵ ft/min)بارگیری بال: ** با ۵۶٪ سوخت: ۴۰ کیلوگرم بر متر مربع (82.3 lb/ft²)با سوخت داخلی: ۴۶۸٫۳ kg/m² کیلوگرم بر متر مربع ()نسبت نیرو به وزن: ** با سوخت کامل: ۰٫۸۶با ۵۶٪ سوخت: ۱بیشینهg-load: +9 g

نگارخانه

سوخو-۳۰ ام‌کی‌ام نیروی هوایی شاهنشاهی مالزی

سوختگیری هوایی سوخو-۳۰ ام‌کی‌اِی

مدل MKM

سوخو-30 MKI نیروی هوایی هند