در جنگ جهانی اول ، عمده سربازان امپراطوری آلمان به سلاح MUSER 98 مسلح بودند. طول و وزن زیاد MUSER 98 باعث شد تا مهندسان کارخانه MUSER در سال 1934 ، لوله این سلاح را کمی کوتاه تر کنند. قابل ذکر است که بجز کوتاه کردن لوله ، هیچ تغییر یا بهینه سازی دیگری بر روی این سلاح اعمال نشد. 
مدل کوتاه شده MUSER 98 ، با نام MUSER 98K عرضه و به عنوان اسلحه سازمانی تک تیر اندازان ارتش آلمان نازی پذیرفته شد. حرف K مخفف کلمه Kurz و به معنای کوتاه شده می باشد. آیا می دانید عدد 98 ، بیانگر چیست؟ مدل اولیه این سلاح ، در سال 1898 طراحی و ساخته شد.
یعنی حدود 107 سال پیش! جالب اینکه مکانیزم گلنگدن این سلاح ، از یک تکه فولاد مرغوب ساخته شده و تمامی شیارهای موجود در آن ، به روش ماشینکاری به وجود آمده است. این شیوه تولید اگرچه کمی زمانبر و پرهزینه است ، ولی دوام ، کیفیت و دقت سلاح را تضمین می کند.
سربازان تک تیرانداز ارتش آلمان نازی در طول جنگ ، هیچ سلاحی را به MUSER 98K ترجیح نمی دادند. مدل های تک تیراندازی این سلاح ، به دوربین های ZF41 2/5X یا ZF42 5X مجهز بودند.
تک تیراندازان آلمانی با این سلاح قادر بودند سربازان دشمن را در فاصله 1500 متری ناکار کنند. (رکوردی که هنوز بسیاری از سلاح های تک تیراندازی مدرن ، به آن دست نیافته اند.) این سلاح ، با شانه فشنگ های 5 تیری تغذیه می شود. گلوله های پرقدرت 92/7 × 57 این سلاح ، قدرت مرگباری به آن بخشیده اند که می توانند حیواناتی مانند گراز 250 کیلویی را از پای درآورد. جالب است بدانید می توان این سلاح را به صورت تک گلوله تغذیه کرد.
مثلآ در سلاح M1 امریکایی که از شانه فشنگ های 8 تیری استفاده می کند ، تا تمامی 8 گلوله شلیک نشود نمی توان سلاح را مجددآ تغذیه کرد. ولی در سلاح MUSER 98K ، پس از شلیک مثلآ 3 گلوله و درحالی که هنوز 2 گلوله شلیک نشده است ، می توانید 3 گلوله جدید را به صورت تکی در سلاح قرار دهید.
یکی از دلایل قدرت زیاد این سلاح ، گلنگدن دستی آن است. در سلاح های اتوماتیک و نیمه اتوماتیک همیشه مقداری از انرژی گاز باروت ، صرف فعال کردن مکانیزم گلنگدن سلاح می شود. ولی در سلاح های گلنگدن دستی ، 100 درصد انرژی گاز باروت صرف راندن گلوله می شود. با اضافه کردن یک شعله پوش مخصوص به این سلاح ، قادر به شلیک انواع نارنجک های ضدنفر و ضدزره خواهید بود.
